In 1987 werd de SDC “geboren”. Er waren een aantal darters waaronder Bas (Adibas) en Rob (Ekebaby) die moeilijk met hun vrije tijd om wisten te gaan nadat de wintercompetitie was afgelopen. Wat nu? Thuis onder het genot van een kopje koffie huishoudelijke klusjes gaan verrichten of wat technische (achterstallige) onderhoud aanpakken? Of onder het genot van een horecaanse “koffie” elke week gaan trainen? Hier en daar werd er wat gepei(ij)ld om aan ideeën te komen. Dat leverde inderdaad wat op, het spotje ging branden en een idee werd ge(bulld)opperd. De kantine van een fabriek, een zaal van het Filmhuis en twee café’s waren de enige speelgelegenheden in het eerste jaar. Er volgden vier wedstrijden, één in elke speelgelegenheid. De spelers waren zeer enthousiast. Het jaar daarop werd bedacht dat dit misschien ook wel leuk zou zijn voor andere Schiedamse teams. Dit resulteerde in het nu nog steeds populaire Schiedamse Darts Competitie. Iets dergelijks werd ook al in Rotterdam georganiseerd, maar veel Schiedamse darters wilden dichter bij huis darten. De eerste spelregel was dan ook: alle deelnemende teams moesten hun speelgelegenheid binnen de gemeentegrenzen van Schiedam hebben. De tweede spelregel was dat de competitie nooit langer dan 10 weken moest duren. Op die manier was het te overzien. Bovendien werd er rekening gehouden met de schoolvakantie en bouwvakvakantie. Van de organisatoren van het eerste uur is alleen Rob Eekman over en nu wordt hij al jaren gesteund door Edwin Trouwborst, Edward Sparreboom en Kick van den Broek, wat voorheen gebeurde door Bas Huiskens en Chris Leerintveld. De eerste competitie ging van start met ongeveer 90 spelers verdeeld over 18 teams. De teams werden verdeeld over drie poules. Alle begin is moeilijk, en voor de organisatoren was alles nieuw. Boekjes met standen werden uitgetypt op goedkope schrijfmachines met scheve lettertjes, schots en scheef bij elkaar geplakt, en uiteindelijk gekopieerd bij de supermarkt. Toch bleek dit amateurisme aan te slaan, een soort ons kent ons principe. En dat klopte ook; de organisatoren kende iedereen bij naam. Een soort Schiedamse dartfamilie. De tweede editie kende al meer deelnemende teams. Het was duidelijk dat er een behoefte was aan een dergelijke competitie. Er viel ook een ander aspect op. Aan de S.D.C. deden ook spelers en speelsters mee die niet in de officiële competitie deelnamen. Recreanten en beginners die het gewoon leuk vonden, en geen zin hadden om het hele jaar te darten. Al snel liep het deelnemersaantal op tot zo’n 250 spelers en speelsters. Verdeeld over 40 tot 45 teams. Jaarlijks zijn er ongeveer 10 teams die alleen als recreanten aan de S.D.C. meedoen. Het is gebruikelijk dat veel teams bestaan uit darters die gelegenheidsteams oprichten. Het is de kracht van de S.D.C. en aan het feit dat teams ingedeeld worden in een poule met zoveel mogelijk gelijkwaardige teams. Dit gegeven is dan ook de leidraad in het beleid van de zeer populaire Schiedamse Darts Competitie.
Met dank aan Bas en Chris die het mede hebben mogelijk gemaakt om de zomercompetitie op te starten op de wijze die nog steeds wordt gehandhaafd.
Is getekend: het bestuur van de S.D.C.
John Oldhamcup
In 1997 overkwam één van onze vaste deelnemers een afgrijselijk drama. Op een avond in december, op de Broersvest, werd John Oldham slachtoffer van zinloos geweld. Om hem te gedenken, en om iedereen er aan te herinneren dat zinloos geweld uit deze wereld moet worden gebannen, werd de Schiedamse wisselbokaal de John Oldhamcup genoemd.
Op de laatste dag van de competitie wordt altijd het eindtoernooi en tevens de prijsuitreiking gehouden. De eerste drie teams van iedere poule (nu ook de John Oldhampoule geheten) winnen een beker. De poulewinnaars strijden in een onderling toernooi om de John Oldhamcup.
